Belfast,1960’ların sonunda çalkantılı olaylar yaşayan bir çocuk ve işçi sınıfı ailesinin hayatına odaklanıyor. Dokuz yaşındaki Buddy, tipik bir işçi sınıfı ailesinin oğludur. Belfast'taki sosyo-politik gerilimler tırmandığında ve yaşadıkları barışçıl mahallede bile şiddet patlak verdiğinde, Buddy'nin pastoral çocukluğu kabusa dönüşür. Ailesi geleceklerini güvence altına almak için mücadele ederken Buddy, bu kaos ortamında çok çabuk büyümek zorunda kalır. Ancak her şeye ragmen Buddy, yaşama sevincini, sinemaya ve televizyona olan tutkusunu kaybetmemeye çalışır.
“Uzun süren fedakarlık, bir kalbi taşa çevirebilir.”Film bir politik drama, ama çok özel bir politik drama. Siyasi anlamda neyi eleştirdiğine dikkat ederseniz, bu garipliklerin hiçbir zaman bitmediğini, her devir ve toplumda kılık değiştirerek yeniden ortaya çıktığını farkedersiniz. Kenneth Branagh, meramını klasik, asık suratlı bir üslupla anlatmıyor. Muhtemelen birebir olmasa da, kendi çocukluğunun motifi olan Buddy’yi temel alarak, ve anlatımına komedi unsurlarını da hiç çekinmeden katarak anlatıyor. Bu anlamda ben filmin siyah/beyaz olmasını hiç gerekli göremedim. Arada yadırgatma efekti gibi kullandığı renkli film görüntüleri, ki o filmleri çocukluğumuzda bizler de izlemiştik, bence amaca hizmet etmiyor. Hayatımız renksizdi, sinema renkliydi… Amaaan… Burada çocuk oyuncu Jude Hill için bir parantez açmak lazım, bu filmde asıl Oscar’a aday olması gereken oyuncunun o olması gerektiği kanısındayım… Buna karşılık, Jamie Dornan’ın yanlış bir seçim olduğu açık. Soğuk ve donuk hali, Caitriona Balfe ile arasında olması gereken kimyayı tamamen bozuyor. “Dame” Judy Dench, Ciarán Hinds gibi oyuncuları izlemek ise büyük bir zevk.
“Uzun süren fedakarlık, bir kalbi taşa çevirebilir.”Film bir politik drama, ama çok özel bir politik drama. Siyasi anlamda neyi eleştirdiğine dikkat ederseniz, bu garipliklerin hiçbir zaman bitmediğini, her devir ve toplumda kılık değiştirerek yeniden ortaya çıktığını farkedersiniz. Kenneth Branagh, meramını klasik, asık suratlı bir üslupla anlatmıyor. Muhtemelen birebir olmasa da, kendi çocukluğunun motifi olan Buddy’yi temel alarak, ve anlatımına komedi unsurlarını da hiç çekinmeden katarak anlatıyor. Bu anlamda ben filmin siyah/beyaz olmasını hiç gerekli göremedim. Arada yadırgatma efekti gibi kullandığı renkli film görüntüleri, ki o filmleri çocukluğumuzda bizler de izlemiştik, bence amaca hizmet etmiyor. Hayatımız renksizdi, sinema renkliydi… Amaaan… Burada çocuk oyuncu Jude Hill için bir parantez açmak lazım, bu filmde asıl Oscar’a aday olması gereken oyuncunun o olması gerektiği kanısındayım… Buna karşılık, Jamie Dornan’ın yanlış bir seçim olduğu açık. Soğuk ve donuk hali, Caitriona Balfe ile arasında olması gereken kimyayı tamamen bozuyor. “Dame” Judy Dench, Ciarán Hinds gibi oyuncuları izlemek ise büyük bir zevk.
1
0
çocuğun rolerine bayıldım süper benide 9 yaşında oglum var sanki onu gördüm ..
0
0